παιδί με γυαλιά ηλίου κοιτάει τον ήλιο

Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητα [ΔΕΠ(Υ) ή ADHD]

Το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής είναι νευρολογικής φύσεως και γενετικής αιτιολογίας. Παρατηρείται από την παιδική ηλικία σε μεγαλύτερη ένταση από το μέσο άτομο και αποτελεί τροχοπέδη στην ομαλή διεκπεραίωση των εργασιών της καθημερινότητας.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα ποσοστά εμφάνισης της ΔΕΠ-Υ κυμαίνονται μεταξύ του 3 έως 5% του παιδικού πληθυσμού. Έχει διαπιστωθεί πως εμφανίζεται 6 φορές συχνότερα στα αγόρια από ότι στα κορίτσια. Τα παιδιά αυτά έχουν συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον 6 μήνες, και συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Πολύ συχνά μπορεί να συγχυστεί με εναντιωματικά προβλήματα (επιθετική συμπεριφορά) ή μεμονωμένες δυσκολίες οι οποίες είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης και δεν απαιτούν αντιμετώπιση. Γι' αυτούς τους λόγους και προκειμένου να αποφευχθεί η σύγχυση των γονέων, είναι σημαντικό τα παιδιά να αξιολογηθούν σωστά και, εφόσον είναι αναγκαίο, να αντιμετωπιστούν βάσει αυστηρών κλινικών οδηγιών.

Τα βασικά συμπτώματα είναι τα εξής:

  

Η συμπτωματολογία που εμφανίζει το παιδί είναι:

 

 

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

(Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 8 από τα 14, σε διάρκεια παρακολούθησης 6 μηνών):

  

Αντιμετώπιση και θεραπεία

Τόσο τα πρωτογενή συμπτώματα της ΔΕΠΥ ( απροσεξία, παρορμητικότητα, υπερκινητικότητα) όσο και τα δευτερογενή ( χαμηλή σχολική επίδοση, χαμηλή αυτοεκτίμηση , δύσκολη συμπεριφορά) δημιουργούν αρκετές δυσκολίες κυρίως στο παιδί αλλά και το κοντινό του περιβάλλον.

Η «θεραπευτική» αντιμετώπιση των παιδιών με ΔΕΠ-Υ πρέπει να είναι πολύπλευρη.

Ένα παιδί μ’ αυτή τη διαταραχή αισθάνεται ότι όλοι το επικρίνουν , ότι το αδικούν. Γι’ αυτό πριν απ’ όλα χρειάζεται την αποδοχή και την κατανόησή μας. Πρέπει να νοιώσει ότι το καταλαβαίνουν γιατί αυτό λειτουργεί για το ίδιο ως προστατευτικός παράγοντας , είναι ένας λόγος να παραμείνει στο σχολείο έστω και με τις δυσκολίες του και ένας λόγος να έχει επιδόσεις σε κάποιον τομέα έξω από το σχολείο π.χ. κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο.

Έπειτα χρειάζεται κάποιος να του βάλει όρια. Όχι όμως πολύ στενά, για να μπορούν να τηρηθούν. Το σύστημα των ορίων πρέπει να δουλεύει και στο σχολείο και στο σπίτι για να έχει αποτελέσματα. Για αυτό και η συμβουλευτική προς τους γονείς , θα ήταν ενδεδειγμένη. Η τροποποίηση συμπεριφοράς και η ψυχοκινητική εκπαίδευση βοηθούν σημαντικά.

Σε μερικές περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία και η φαρμακευτική αγωγή. Γενικά η χρήση φαρμάκων σε παιδιά δεν είναι επιθυμητή, αλλά ορισμένες φορές ειδικά για το παιδί με ΔΕΠ-Υ, αν ο γιατρός (παιδοψυχίατρος – παιδονευρολόγος) και μόνο αυτός κρίνει, θεωρείται απαραίτητη για να τεθεί υπό έλεγχο η συμπεριφορά του.

Οι συμπεριφοριστικές μέθοδοι τροποποίησης της συμπεριφοράς, που μπορούν να εφαρμοστούν τόσο από τους δασκάλους όσο και από τους γονείς των παιδιών φαίνεται να έχουν αρκετή επιτυχία.
Το παιδί θα πρέπει να αξιολογηθεί σωστά πριν καταλήξουμε σε διάγνωση και ξεκινήσει θεραπεία.

Η αξιολόγηση περιλαμβάνει τα παρακάτω:

Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στους δασκάλους για την πρόοδο του παιδιού, για τις όποιες μαθησιακές ή κοινωνικές δυσκολίες και για την ομοιογένεια των προβλημάτων μεταξύ του σπιτιού και του σχολείου. Σε πολλές περιπτώσεις, ένα σταθερό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με συμφωνία γονέων και δασκάλων, προσαρμοσμένο στις ικανότητες του παιδιού, είναι ένα ικανοποιητικό πρώτο βήμα.

Αν το παιδί απαιτεί μια πιο λεπτομερή αξιολόγηση των γνωστικών του ικανοτήτων (π.χ. αν μπορεί να συγκεντρωθεί στο βαθμό που αναμένεται από την χρονολογική του ηλικία), ένα ψυχομετρικό τεστ θα παράσχει χρήσιμες πληροφορίες. Αυτό εκτελείται από σχολικούς και κλινικούς ψυχολόγους.

Η τεκμηρίωση της διάγνωσης της ADHD γίνεται συνήθως από ένα παιδοψυχίατρο, λαμβανομένων υπ' όψιν των πορισμάτων των δασκάλων και των σχολικών ψυχολόγων.

Μια πλήρης αξιολόγηση του παιδιού με ΔΕΠ-Υ περιλαμβάνει:

• Λήψη ιστορικού
• Συνεντεύξεις με το παιδί
• Άμεση παρατήρηση συμπεριφοράς
• Ειδικά tests (νευρολογικά και άλλα).
• Ερωτηματολόγια για γονείς , δασκάλους και συνομηλίκους
• Νευρολογικές εξετάσεις 
Ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων,στη θεραπευτική αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ, συνεισφέρουν διάφορες ειδικότητες επιστημόνων , όπως ψυχολόγοι, νευρολόγοι, παιδοψυχίατροι, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές.

Πρωταγωνιστές σ’ αυτήν την παρέμβαση είναι οι γονείς και ο δάσκαλος του σχολείου. Η καλή συνεργασία όλων αυτών συμβάλλουν στην καλύτερη δυνατή πορεία της διαταραχής.

Πρακτικές επισημάνσεις τις οποίες μπορεί να εφαρμόσει ο εκπαιδευτικός προκειμένου να αμβλύνει τα συμπτώματα του μαθητή με ΔΕΠ-Υ:

 

πηγή: κέντρο Παιδιατρικής Εργοθεραπείας 

αρθρογράφος: Βιργινία Πολυμεροπούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια

 

  

Εμφανίσεις: 15281
Εκτύπωση
 ♥ Babytips editor
♥ Babytips editor